همه یا هیچ مساله اینست

همه یا هیچ یک خطای شناختی هست..خطای شناختی یا تحریف یه الگوی فکری اغراق شده هست که منطقی نیست و منطبق با واقعیتم نیست.. اما برای ما جا افتاده .. یعنی ما یه قانون غلط درآوردیم و سعی میکنیم بهش پایند باشیم.. نتیجه تفکر منفی میاد سراغمون و باعث انواع اقسام مشکلات مثل افسردگی اضطراب و ... هست.یکی از مهمترین  خطای شناختی تفکر همه یا هیچ یا همون all or none است.این تفکر یعنی من یا یک کاری رو شروع نمیکنم یا اگه شروع کنم تا یا مهدی میرم.

خود من اگه یک ساعت از اون چیزی که میخوام روزمو دیرتر شروع کنم اگه یکم تمرکز نداشته باشم اینقده خودمو سرزنش میکنممم... قبلنا وضع بدتری داشتم ... روزایی که تا ساعت یازده کار داشتم و دانشگاه نیومدم اون روز رو کاملا نمیومدم ومیگفتم از فردا . بعد تمام بعد ظهر رو عذاب وجدان و استرس داشتم.. الان خیلی بهترم..اما هنوزم دارم تمرین میکنم... یا روزها و هفته هایی بوده که سعی کردیم رژیم بگیریم یا پرهیز کنیم از عادتی چیزی یا خودمون رو وادار به کاری کنیم با اولین تقلب خودمونو پاک میبازیم و اصن اون کاری که میخواستیم انجام بدیم رو به کل رها میکنیم. (که البته اینا ریشه در هدف گذاری بد و عزت نفس هم داره)

 این تفکر به مادر پدرایی که ما رو ایده ال گرا بار آوردند و تصویر ذهنی متفاوت ما از پیروزی برمگیرده... کسی که فرد موفقی ندیده و نمیدونه یه آدم موفق برای پیروزی صد بار شکست میخوره معلومه که از دور همه چی رو خوب میبینه.. فکر میکنه هیچ شکستی نیست و برای اینکه تاب دیدن شکستاشو نداره دست به هیچ چیزی نمیزنه.. رابطه با آدما هم همینه.. ما یا با یکی فوق العاده خوبیم یا اگه کوچکترین چیزی دیدیم ازش یا بحثی شد بینمون پرتش میکنیم به زباله دونی... این قضیه شاید در مورد آدمای معمولی دور و بر خیلی حیاتی نباشه اما در یه رابطه عاطفی چطور؟؟ با این تفکر اولین خطا منجر به طلاق میشه..

میخوام بگم این تفکر اشتباه میتونه همه جا ریشه بزنه و زندگی رو نابود کنه.. تا دیر نشده اصلاحش کنیم.