گاهی به خودت نگاهی عمیق تر بینداز
همیشه به ما گفتند که کودکان از والدینشون الگوبرداری میکنند. و ما به تقلید کردن فکر میکنیم. به این فکر میکنیم که کدوم یک از رفتارامون عینا شبیه پدر و مادرمون هست. اما این الگوبرداری یک روی دیگه هم داره: رفتار عکس والدین داشتن. مثلا یکی تعریف میکرد که پدر و مادرش خیلی حساب شده خرج میکردند و الان هنوز هم که داشت تعریف میکرد عصبانی بود از این رفتار پدر و مادرش و داشت به خودش افتخار میکرد که اصلااا و ایدا اینجوری نیست. یکم توجه کردم دیدم این دوست ما خیلی بی حساب کتاب خرج میکنه در حدی که خرجش به دخلش نمیخونه. احساس کردم اینقدر در حال تنفر هست از رفتار بد پدر مادرش که فراموش کرده الان رفتارش به صورت افراط در اومده... بعد با خودم فک کردم چقدر از رفتارهای ما به صورت کورکورانه تقلید هست از والدین و چقدر به دلیل خشم رفتار متضاد با اونها رو به صورت افراط در خودمون تقویت کردیم. شاید فهمیدن تقلید راحت تر باشه و راحت تر هم بتونیم از شرش خلاص بشیم اما دومی به نظرم بصیرت بیشتری رو میخواد.
جالبه که این قضیه در مورد ازدواج هم صدق میکنه یعنی بعضیا نمیتونن فردی با خصوصیات متعادل رو پیدا کنند. یا میگردند دنبال کسی که رفتاری عین والد مخالفشون داشته باشه یا متضاد اون رفتار رو.
گاهی بد نیست نگاهی عمیق به خودمون بندازیم و ببنیم کی هستیم و چرا اینجوری هستیم. نکنه به خاطر اشتباه اطرافیان و رفتارهای اشتباه اونا در کودکی و حال، ما داریم رفتارهای اشتباه تری از خودمون نشون میدیم. حواسمون باشه خشممون به زندگی میتونه آسیب زا باشه. حلش کنیم و نذاریم قربانی بشیم.
