رندی پاوش Randy Pausch
معمولا در برخی دانشگاهها رسمه که یه سخنرانی بذارن به نام " آخرین سخنرانی" و از اساتید دعوت کنند یه تایمی رو در اختیارشون قرار بدند و اونا با فرضی که این آخرین سخنرانی حرفه ایشون هست صحبت کنند. این سخنرانی ها معمولا علمی نیستند و حاصل تجربه زندگی اساتید موفق هست که خیلی جالبه.
رندی پاوش هم استاد دانشگاه کارنگی ملون بوده و ازش میخوان که بیاد سخنرانی کنه و همون موقع متوجه میشه که سرطان داره و اصلا حالش خوب نیست و امیدی هم نداره. این سخنرانی براش بیشتر اهمیت پیدا میکنه و چندین ماه روش وقت میذاره و خب حرفاش بیشتر از دیگران جالب و جذاب میشه و کلی هم معروف شده.
این سخنرانی ها به صورت کتاب چاپ هم شده و میتونین مطالعه ش کنید.
نمونه ای از صحبت هاش:
- وقتی خراب می‌کنی و کسی چیزی بهت نمی‌گه یعنی ازت نا امید شده‌اند.
- نمی‌توانیم ورق‌های دستمان را عوض کنیم فقط باید ببینیم چگونه می‌خواهیم بازی کنیم.
- اعتماد به نفس را نمی‌توان به کسی داد بلکه باید خودش به دست بیاورد.
- تنها یک راه برای ایجاد اعتماد به نفس هست: «کاری به طرف بدهید که نمی‌تواند انجام بدهند او تلاش میکند تا ببیند می‌تواند انجامش دهد»
- پایمردی ارزش است، اما همیشه لازم نیست همه ببینند چقدر برای موفقیت تلاش کرده‌ای.
- دیوارهای آجری همیشه وجود دارند، دلیل وجودشان این نیست که ما را از چیزی دور نگه دارند بلکه وجود دارند تا به ما فرصت بدهند ثابت کنیم چقدر چیزی را می‌خواهیم.
پ.ن: رفتم به استادم پیشنهاد همچنین جلسه ای رو دادم... گفت ما استاد خز کردنیم بعد یه مدت همه حرفا تکراری میشه... خداییش هم راست میگه کدوم استاد حاضره شش ماه وقت بذاره واسه یه سخنرانی درون دانشگاهی ؟ کاندیدای انتخاباتی ما کلی گاف دارند توی حرفاهای آماده ای که نوشته شده و قراره جلوی یه ملتی بخونن اون وقت من از سخنرانی یه استاد چه انتظاری میتونم داشته باشم.
پ.ن 2: فک کنین این اتفاق میافتاد... چی میشد؟ بازار ریا گرم میشد و همه درباره مذهب و سیاست چهچه می زدند و دانشجو رو به ایمن، تقوا و عمل صالح دعوت میکردند.
