زنان، اشخاص پنهان

یک درصد فک کنین من فیلم hidden figures  رو نبینم :)) فیلم زنانی موفق که در ناسا کار میکنند و سعی میکنند که با تبعیض نژادی مبارزه کنند. یه قسمت از فیلم رو با جون و پوست و خونم حس کردم.اونجایی که میگه:

So, yes, they let women do some things at NASA, Mr. Johnson. And it's not because we wear skirts. It's because we wear glasses.

میدونین چند بار بهم گفتن به خاطر دختر بودنته که توی هیچ درسی نیفتادی؟ میدونین من هیچچچ وقت نرفتم واسه اعتراض به نمره؟ برای دیدن نمره هم به ندرت.. هر وقت میرفتم سرم پایین بود کلید رو میدیدم تشکر میکردم و می امدم بیرون... توی دوره دکترا دو تا درس با استاد خودم داشت... از همه بهتر پروژه رو انجام دادم... سه ماه برای هر پروژه وقت صرف کردم... کدم تموما ران شد.. و جوابهای دقیق داد... کد بچه ها حتی ران نشد... نمره ام کامل نشد. حتی از استاد خودمم نپرسیدم چرا.  چون حس کردم اگه بفهمه دانشجوش ناراضیه شاید نمره بهش اضافه کنه... البته اون زمان هنوز ایشونو نشناخته بودم اگر شناخت الان رو داشتم خیالم راحت بود و میرفتم صحبت میکردم اما خب فکر کردم حق بقیه ضایع میشه... بعد توی درسهای دیگه اساتید بهترین نمره رو دو دستی تقدیم دانشجوی دکترای خودشون میکردند... دختر بودن توی رشته پسر محور یعنی سه برابر کار کن...من پذیرفتم کار کردم .. اما وقتی میان بهم میگن جایگاه الانت به خاطر دختر بودنته دستای مشت کردمو توی هم گره میکنم که نره سمت صورتشون :)) میدونین چندتا مصاحبه دکترا ردم کردند به خاطر دختر بودنم؟؟ به خاطر اینکه ممکنه در طی تحصیل ازدواج کنم و ممکنه بعد ازدواج به خوبی قبل کار نکنم؟ یا خدای نکرده بچه دار شم؟؟ میدونین اساتید از بعضی از ما قول میگیرن که در طول تحصیل ازدواج نکنیم؟ میدونین اگه پروژه ساخت باشه ما کنار گذاشته میشیم؟

استاد ارشدم هر وقت میخواست ازم تعریف کنه میگفت با اینکه دختری امااا خوب فکر میکنی و نمیدونست برای من بدترین و توهین آمیزترین حرف دنیاست. بعد نگاهی به من مینداخت که چرا از خوشحالی بال در نیاوردم.. و من با تاسف سر تکون میدادم برای نگاه یک فرد فرهیخته به یک زن تحصیل کرده.

و هنوزززز در قرن 21 دانشکده ما یه استاد خانوم نداره.. باورتون میشه؟ پس دخترای ما باید از کی الگو بگیرن؟ پسرای ما چطور میتونن نگاه متعادل تری به زنان موفق علمی داشته باشن؟

وقتی فیلم رو میدیدم دوستم گفت خدا رو شکر وضعیت ما به بدی اینا نیست.. افکار بالا توی سرم اومدند و زیرلب گفتم ما از اینا خیلییی عقب تریممم. اینا خیلی آماده تغییر بودند...

گاو کروی

 

این ترم  یکی از بچه ها خیلی درگیره سر فرض  های مساله... هر بار هم که یه سوال رو میدم که حل کنند همش میپرسه فلان چیز مجهوله؟... معمولا دونستن  فلان چیز لازم نیست یا با همون اطلاعات مساله به دست میاد.. اما پاسخ  من اینه که هر چی لازم دارید فرض کنید... امروز واقعا یه سوال دادم بهشون که باید یه سری چیزا رو فرض می کردند. اما فکر نمیکردند که باید این کار رو انجام بدند... بعد از حل مساله سوالشون این بود که چه چیزایی رو میشه فرض کرد... من داستان گاوهای کروی رو براشون تعریف کردم و تاکید کردم که حد فرض کردن رو بدونن :))

گاو کروی یه استعاره هست در دنیای علم. زمانی به کار میره که یه فیزیکدان فرض های بسیار ساده شونده به کار میبره و مساله رو حل میکنه اما مساله ای که دیگه موجودیت فیزیکی نداره و تخیلی و فضایی هست .ه

از کجا اومده؟ میگن در یک مزرعه  تولید شیر پایین اومده بود. مزرعه دار هم به دانشگاه نامه مینویسه مشکل رو شرح میده و تقاضای کمک میکنه. دانشگاه یک گروه رو به سرپرستی یک استاد فیزیک نظری میفرسته به مزرعه و شروع میکنند به تحقیق و تفحص . همه اعضای تیم گزارش هاشونو ارائه میدند و بعد استاد فیزیک جمع بندی میکنه و به مزرعه میره و به مزرعه دار میگه من جواب روپیدا کردم اما جواب تنها برای گاوهای کروی در خلا صادق هست.

یه جور دیگه هم این ماجرا رو گفتند که به اسب کروه معروفه. میگن یه فیزیکدان نظری گفته میتونه نتایج مسابقه اسب دوانی رو دقیق تعیین کنه، البته با شرط اینکه اسبها کروی و کاملا کشسان باشند و در خلا حرکت کنند.:)))))

ترس های لعنتی

۹۰ درصد انجام یک کار غلبه بر ترسشه و ۱۰ درصد سختی عملش.

پ.ن: امیدوارم همیشه دلتون موتور زندگیتون باشه ... نه ترس موتور زنده موندنتون :)

امریکای قلدر

هیچ وقت از بچه قلدرا خوشم نمیومد.. من یه دختر تخس شیطون بودم اما مهربون.. شیطنت میکردم اما به کسی آزار نمیرسوندم... لیدر بودم اما حواسم به همه بچه های تیمم بود... از قلدری بدم میاد.. همیشه وایسادم جلوی زور... در بدترین حالت که کاری از دستم بر نمیومد جیغ زدم.. داد زدم اما ساکت نبودم.

از دولت امریکا بدم میاد... روی همین اصل ... بچه قلدر کلاس.. که یه سری نوچه هم جمع کرده و بقیه مجبور به کارایی میکنه که خودش میخواد.. بعد از رسیدن به اهدافش یه سری استخوون هم برای بقیه نوچه کفتارهاش پرت میکنه... بمیرم برای دل مردمم که اسیر شدن... اسیر سیاست کثیف دولت های قلدر و بعضا مسولینی کهه..... 

ریسرچر دیوانه فیسلوف نما

بارها گفتم بارزترین ویژگی ریسرچ  تنها بودن و سرکله زدن با خودته... عاقبت یا دیوونه ت میکنه یا فیلسوف

و کی هس که ندونه مرز باریکی بین این دو هس.

ملت پر تلاش تعطیلات را چگونه گذرانده اند؟؟

امروز صبح رفتم سر کلاسی که  به عنوان مستمع آزاد شرکت می کنم. استاد کلاس پروفسور ۸۰ ساله دانشکده هستند  که سابقه همکاری توی ناسا رو دارن... اومدن سر کلاس و نوروز باستانی رو به قول خودشون تبریک گفتند و از چند نفر پرسیدن این مدت رو چیکار کردند... طبیعتا کسی جواب درست درمانی نداد.. ایشون فرمودند چرک نویس یه کتاب رو تهیه کردند با ۳۲۰ صفحه... کسی که کتاب علمی نوشته میدونه ۳۲۰ صفحه انگلیسی کتاب تکست نیازمند چه میزان مقاله و تلاشه و محاسبات ریاضی طاقت فرسا... البته که همه فصلها رو الان اماده نکردن... اما برای منی که ۳۲۰ صفحه کتاب منبع خوندن هم چند روز زمانمو میگیره سخت بود شنیدنش... تازه فرمودند یه دو سالی باید روش کار کنم که کتاب خوبی شه.. ااین همه تلاش .. این همه امید به زندگی... اینو گفتم که معیار دستتون بیاد که چقدر باید کار کنیم تا برسیم به جوامع بین المللی و حرفی برای گفتن داشته باشیم... تازه ایشون حدود چهل سال پیش معروف شدن که به نظرم اون زمان معروف شدن کار ساده تری بود تا الان.. الان باید کم کم پنج برابر اون زمان تلاش کنیم تا در کنار دیگر پژوهشگران دیگه ما دانشگاهیان ایرانی هم حرفی برای گفتن داشته باشیم.

پ.ن : نامبرده چندین کتاب در انتشاراتهای بین المللی چاپ کرده و کتابهایش با اقبال خوبی مواجه هستند.... 

رزولوشن سال ۹۸

سلام دوستان عزیز نوروز ۹۸ رو تبریک میگم خدمتتون.. امیدوارم سال جدید سال رشد و پیشرفت باشه واسه همگی.

چند روز هست توی این فکرم که رزولوشن سال جدید رو چی انتخاب کنم...هدف پارسال دوری از اهمال کاری بود که حقیقتا پیشرفت خیلی خوبی داشتم و خیلی کارهامو که مدت مدیدی بود عقب انداخته بودم  انجام دادم.. چندتاشو لحظات پایان سال انجام دادم و بستم گذاشتم کنار..روی هدف امسالم خیلی فکر کردم و موارد مختلفی به ذهنم رسید اما در نهایت تصمیم گرفتم که تمرکز بیشترم روی عدم اتلاف وقت و زندگی در زمان حال بذارم.. میدونم خیلی هدف سنگینیه.. اما خب یک سال هم مدت طولانی و مبسوطی هست واسه تمرین کردن. 

هر سال که میگذره احساس میکنم به اندازه تموم سالهای قبلش یاد گرفتم.. فک میکنم میزان یادگیریم در سال ۹۷ به اندازه تموم سالهای قبلش بوده.. این حجم از تغییر برای خودمم جالبه و گاهی ترسناک... امیدوارم اخر سال جدید خودمو بشناسم :))

دو ماه پایان سال درگیر بیماری بودم...یه توده بزرگ گردنی.. یه مدت به سختی میتونستم دست و گردنمو تکون بدم.. درد داشتم.. وتب نزدیک ۴۰ درجه... آزمایشات و سونوگرافی های مربوطه نشون دادند که سرطان نیست  اما روند درمان ادامه داره و هنوز بهبودی کامل ایجاد نشده.. طی این مدت حس کردم چقدرررر برای مرگ آماده ام.. من هزار تا کار ناتموم و نیمه تموم دارم.. حساب و کتابم با خودم دیگران و خدا سرسام آوره .. اما به صورت باورنکردنی از مرگ هراسی ندارم ... باور دارم که اون ور همه چی خیلی بهتره... و یه جورایی حتی دارم از کنجکاوی میمیرم که اونجا رو بهم نشون بدن :))) خلاصه با همین روحیه در مطب و بیمارستان حضور داشتم و ساعتهای انتظار رو غش غش می خندیدم با دوستام و موجب حیرت بقیه بودم.. اما فهمیدم اگه قرار بر رفتن باشه کلی کار دارم که دوست داشتم انجام میشدن ... حالا نه اینکه مزاحم رفتنم باشنا.. نه.. اما خب یه جورایی سبکتر بودم اگه انجام میشدن.. یکم فکر کردم دیدم من به امید داشتن وقت کارامو با سرعت و کیفیت خوب انجام ندادم و در واقع به این نیت که وقت هست عقب انداختم.. اما حالا وقتی نمونده واسم.. وقتی جواب ازمایشات اومد با خودم فکر کردم که الان هم با فرض طول عمر نرمال وقت چندانی نمونده و نصف قسمت خوب عمرم رفته... این شد که تصمیم گرفتم دیگه وقت تلف نکنم و یه جوری کارامو انجام بدم که انگاری امسال سال اخره.. نه همه وقتمو صرف کار کنم که از لحظات زندگی عقب بمونم و نه همه رو اتلاف کنم. پیش به سوی امسال