کاغذ بی خط

دیروز کاغذ بی خط رو دیدم... اصلا خوشم نیومد.. خیلیا دوسش دارن.. خیلیا روش غیرت دارن و معتقدند شبیه هامونه اما واقعا فیلمی نبود که من دوست داشته باشم.. فیلم سیاه و سفیدی بود.. واقعی نبود .. یه کاراکتر رو  یه جوری نشون میده که تو از ته دلت عاشقش شی .. مثل رویا.. خوشگل، خلاق، جذاب، حاضر جواب، مادرخوب، همسرخوب.. در مقابل یه نفر احمق بیشعور و بی جنبه حسود و با خوی وحشی

کلام خاصی هم ردو بدل نمیشه که مشکل رو عنوان کنه... یعنی دو تا ادم نابالغ 12 سال نشستن به زندگی ، بعد 12 سال رویا، فرشته قصه خواسته ای داره که از گرگ قصه میخواد... اما نمیگه و میشینه داستان مینویسه و جای تعجب داره که آقا گرگه بد، خام میشه و در نهایت قبول میکنه.

عمق فاجعه برای من اون وقتی بود که مرد تهدید میکرد با ساطور دست زنشو بزنه... دو سه صحنه خشونت دیگه هم بود که واقعا عجیب و غیر باور بود.

انتظاراتی که از فیلم دارم اینه که واقعی باشه...ادماش خاکستری باشن.. همه اشتباه کنن.. قهرمان پروری نکنن.. شعاری نباشه.. به مذهب و سیاست به صورت مستقیم پیوند نخوره.. جنبه های جنسی تابلو و شوخی های جنسی آزار دهنده نداشته باشه (چیزی که این روزا بسیار در فیلم ها دیده میشه) به لحاظ روانی بشه با همه افراد همراه شد.. شخصیت پردازی فیلم قوی باشه و کاراکترهاش قابل باور باشه ...

 شما چه فیلمایی رو دوست داشتین که از ته دل راضیتون کرده؟