family dance

من بالاخره تونستم یه رقص سه نفره با پدر و مادر داشته باشم. هوراااااااا :))) در واقع میتونم بگم این پربارترین دستاورد دوران قرنطینه من بوده :)))

جدی میگم ... دلیلشم اینه که من توی تمام دوران زندگیم ندیدم مادر پدرم برقصن.. حتی توی مراسم ازدواجشونم پا نشدن قر بدن... یعنی اینقدر از رقصیدن بدشون میاد... این تنفر هم از اینجا میاد که خب قبلا واقعا کسی توی مراسمها نمیرقصیده.. یه گروه متشکل از نوازنده خواننده و رقاص دعوت میکردن که بیایند و مردم رو سرگرم کن.. بهشون میگفتن مطرب :)) گویا توی ذهنیت جامعه مطربها جز اقشار محبوب نبودند.. حتی میگن با مطرب جماعت وصلت نمیکردن... هنوز هم اگه دیده باشین قدیمی ترها از رقصیدن بدشون میاد یا دوست ندارن حرفه فرزندشون نوازندگی باشه..  مخالفتسون به دلایل مذهبی نیس... در حد خانواده نمیدونن که فرزند ناخلفی داشته باشن که مطرب باشه...

من توی این چنین خانواده ای بزرگ شدم که در جواب خواهشهای من برای رقصیدن جواب میدادن مگه ما مطربیم :))) اما من.. من از کودکی علاقه زیادی به رقص و آواز و موسیقی داشتم و روایت است که اولین کاری که بعد از ایستادن انجام دادم رقصیدن بوده.. یعنی ماهها تلاش کردم تا روی پاهام بایستم و در حالی که یه دستم به دیوار بوده با دست دیگه م قر میومدم :)) 

برای من رقص ورزشه.. هنره..  اما یه هنر حیلی خصوصی... این مدت تمام تلاشمو کردم که این هنر رو به خانواده هم منتقل کنم.. و بعد از کلی مقاومت موفق شدم.. انصافا جا داره این موفقیت رو به جامعه هنری تبریک بگمم :))

لحظات فوق العاده شاد و قشنگی داشتیم...شما هم برقصین... امشب.. با هر کی دارین زندگی میکنین.. فرقی نداره... هم خونه... مادربزرگ.. والدین...یا تنهایی.. پاشین یه آهنگ شاد بذارین و برای چند ثانیه به هیچی فکر نکنین :))